Wat is jullie het meest bijgebleven van het gesprek?
“De prettige en pakkende manier waarop Robert vertelde over G.”
“Bijzonder om te zien wat iemand over je kind weet aan de hand van een foto.”
“Dat Robert zo helder en duidelijk de behoeften en bedoelingen van T. kon verwoorden.”
“Ik kijk er misschien wat nuchterder tegenaan dan mijn vrouw, had wel wat meer ‘bewijs’ willen horen, wat meer feitjes ed. maar kon me erg vinden in dat J. zoveel humor heeft, dat klopte echt precies.”
“De eerste opmerking van Robert: veerkracht! Dat verbaasde mij, maar deed me tegelijkertijd ook goed, het is niet een beeld wat ik van E. heb, maar misschien heb ik oogkleppen voor die kwaliteit. Buitenstaanders zien het nl. wel!”
“Direct diepgang naar de kern. Heel specifiek en verhelderend over wat mijn kind nodig heeft en hoe wij haar als ouders kunnen ondersteunen.”
“Ik heb me zorgen gemaakt of A. wel gelukkig was. Als ik dat hardop uitsprak schrokken verschillende mensen van die woorden. Later ben ik dat gaan noemen: Het lijkt wel of A. teveel op haar nek heeft voor een klein meisje. Het raakte me dan ook erg toen Robert namens A. zei dat ze “teveel stenen bij zich had”.
“We hebben inzicht gekregen en daardoor handvatten hoe we op een prettige manier met elkaar om kunnen gaan binnen het gezin. Op een wijze waarin een ieder zoveel mogelijk zichzelf kan en mag zijn.”
“Wat mij het meest bijgebleven is van het gesprek is dat het mijn contact met R. hersteld heeft door de laag “onder” de dingen waar zij last van heeft aan te boren. Hierdoor kon ik haar weer zien als een zich ontwikkelend, kwetsbaar, individu, als haarzelf dus eigenlijk, en niet als een “vat vol ziektebeelden”.
